Leerlingen in actie tegen racisme en voor inclusiviteit: een stem laten horen

Britt: ‘De moord op George Floyd en de daaropvolgende protesten tegen racisme en politiegeweld maakten grote indruk op ons. Donna en ik belden over wat er gebeurde, over hoe heftig we het allemaal vinden. We wilden daarom naar een van de BLM-protesten toe. Dat vond mijn moeder niet direct een goed idee, vanwege corona.’ Donna: ‘Daarom zeiden we tegen elkaar: “Dan gaan we op UniC wat organiseren en laten we zo onze stem horen, coronaproof.” Britt: ‘Je brengt als leerling veel tijd door op school en dit is zo belangrijk: dan moeten we iets doen.’

Het bannerproject

Om het gesprek over racisme op gang te brengen, bedachten Donna en Britt een project, dat tijdens de mentorbijeenkomsten inhoud zou krijgen. Donna: ‘We wilden dat alle leerlingen en docenten met elkaar in gesprek gingen over racisme. Wat vind ik, wat heb ik meegemaakt, wat kunnen we doen?’ Britt: ‘Iedereen hoort en leest andere dingen. Als je uitwisselt, kun je van elkaar leren.’ Donna: ‘Daarnaast leek het ons mooi als leerlingen en docenten hun gevoel ten opzichte van racisme verwoordden op papier. Al deze teksten zouden dan door de school komen te hangen.’ Britt: ‘Daarmee maak je elke individuele stem zichtbaar.’ Donna: ‘In samenwerking met de GSA wilden we daarna enkele teksten uitkiezen en op banners laten drukken: een voor op de gevel van de Van Bijnkershoeklaan en een voor aan de balustrade op de etage van UniC in Nieuw Welgelegen.’

Hedendaags racisme

Volgens Donna en Britt zou er op UniC nog meer aandacht voor het thema racisme mogen zijn. Britt: ‘Je krijgt natuurlijk les over bepaalde gebeurtenissen in de geschiedenis. Maar het racisme dat nu leeft, daarover krijg je niet veel informatie.’ Donna: ‘We hebben het dan over de VOC en het slavernijverleden, maar de koppeling met het heden mist soms, zo van: wat merken we vandaag de dag er nog van? We laten nu twee weken per jaar in het teken staan van racisme, maar dat is niet voldoende. Als je dit thema in de leerstof verwerkt, is het blijvend.’ Britt: ‘Juist omdat onze school uit veel witte mensen bestaat, zou ik het ook fijn vinden om verhalen te horen van mensen die racisme hebben ondervonden, zodat je daarvan kunt leren. Racist zijn heeft zo’n negatieve lading, dat mensen snel zeggen: maar ik ben helemaal geen racist. Terwijl ook dat onbedoelde racisme bij iedereen voorkomt. Als je dat niet bespreekbaar maakt, houd je er ook niet mee op. Doe je dat wel en luister je naar elkaar, dan kun je van elkaar leren en nieuwe inzichten toepassen.’ Laat nu UniC volgens Donna en Britt voor dit soort gesprekken de school bij uitstek zijn.